«Εγώ το
είδα πρώτος!» φώναξε ένας ποντικός ορεξάτα κι άρπαξε το τυρί και τον άρπαξε η φάκα
και του έκοψε την όρεξη για τυρί και το κέφι για ζωή. Λάκισαν τα υπόλοιπα
ποντίκια τρομαγμένα και…
«Εγώ το
είδα πρώτος!» φώναξε ένα κοράκι και με αριστοτεχνικό βολ πλανέ, άρπαξε το τυρί,
κάθισε σε ένα δέντρο και ξερογλειφόταν λαχανιασμένο.
Πάνω
στην ώρα νάσου δύο αλεπούδες.
«Εγώ το
είδα πρώτη» ψιθύρισε η μία στην άλλη και με το γνωστό τρόπο, «Τι όμορφη φωνή
που έχεις κοράκι μου!», κατάφερε και άρπαξε το τυρί. «Ας το πάω στη φωλιά μου,
να το φάνε τα παιδιά μου!» σκέφτηκε τραγουδιστά.
Στο
δρόμο είδε ένα κλήμα γεμάτο σταφύλια. Άφησε στην άκρη το τυρί κι άρχισε να
πηδάει για να πιάσει τα σταφύλια. Πηδούσε έτσι, πηδούσε κι αλλιώς, τα σταφύλια
δε μπορούσε να τα πιάσει, «Άγουρα θα είναι» μονολόγησε και τότε άκουσε βήματα να
πλησιάζουν και το έβαλε στα πόδια.
«Εγώ το
είδα πρώτος» φώναξε ο Αργύρης Καταπόδης δείχνοντας το τυρί απόρησαν οι φίλοι
του, «Και τι θα το κάνεις ένα κομμάτι τυρί;»
«Θα
χρειαστεί για την ποντικοπαγίδα!» απάντησε.
Και…
«Εγώ το
είδα πρώτος!» φώναξε ένας ποντικός ορεξάτα και άρπαξε το τυρί και τον άρπαξε η
φάκα…