Εσύ εγώ, δηλαδή όλοι εμείς, αναζητώντας προσωπικές αναμνήσεις ξεφλουδίζοντας το χρόνο, το προξενιό του κόσμου σημαδεύοντας με εικόνες που έχουν θολώσει. Εσύ, εγώ, δηλαδή όλοι εμείς με τα αφτιά τραυματισμένα από στρατιωτικά παραγγέλματα και ευχολόγια, οι νύχτες άγρυπνες μέσα στης τηλεόρασης το φως, και το τραγούδι της αλφαβήτας να βουλιάζει σε σιωπές, σε συνήθειες και θεσμούς και μόδες και στο «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Εσύ, εγώ, δηλαδή όλοι εμείς με τις επιθυμίες στρογγυλεμένες από τους τροχούς της εξουσίας και μια ψυχική τρεμούλα να ακολουθεί σαν πιστό σκυλί και μερικοί κόμποι ιδρώτα να φθινοπωριάζουν τα βλέφαρα. Εσύ, εγώ, δηλαδή όλοι εμείς μέσα στο θολό ποτάμι του χρόνου τα ίχνη μας ψάχνοντας, λασπόνερα συναντώντας.