Οι περισσότερες λέξεις είχαν πέσει σε κώμα γιατί δημιουργούσαν λινκς, αλλά κανένα δεν ενεργοποιείτο.
Το κείμενο ήταν απελπιστικά ακατανόητο κι όπως ήμουν σίγουρος ότι απευθυνόταν αποκλειστικά σε μένα, με είχε πιάσει μεγάλη αγωνία και ταραχή.
Είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουν στο Λαβύρινθο κι ότι είχα χαθεί ανάμεσα σε στροφές και ψευδαισθήσεις.
«Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει ούτε καν Λαβύρινθος!» άκουσα μια φωνή και ξύπνησα αξημέρωτα σ’ ένα τοπίο εκδρομής με τις πευκοβελόνες να δακρύζουν από την υγρασία.