Η αρχή ήταν μια νύχτα που σκοντάψαμε στα σκουπίδια του καιρού διασχίζοντας το λαβύρινθο της πόλης κάτω από ψιλή, εκνευριστική βροχή. Μπαλκόνια με γλάστρες, τοίχοι με υγρασία, βουητό από τη λεωφόρο, μακρινά φώτα. Η πόλη κρατούσε ακόμη ζωντανό το Μινώταυρο στα σπλάχνα της.
Ήταν τη νύχτα που φωτογραφηθήκαμε από πλανόδιο φωτογράφο στα στριμωχτά, μισοσπασμένα τραπεζάκια στο καταγώγιο του Κροκόδειλα στην Πεδιάδα. Πράσινη η παλιά ξύλινη πόρτα, ψυχρό γαλάζιο το φλας, βελούδινα μωβ τα μάτια σου.
«Σιγά τ’ αυγά!» ειρωνεύτηκες κατά τη συνήθειά σου.