Οι λέξεις μερικές φορές μοιάζουνε με διαστημόπλοια,
προσπερνάνε σα σίφουνας και δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις το νόημα τους.
Άλλοτε πάλι οι λέξεις πέφτουνε με αλεξίπτωτο και πας και τις μαζεύεις. Κι
άλλοτε ταξιδεύουν με αερόστατο οπότε προλαβαίνεις να τις παρατηρήσεις. Τις περισσότερες φορές όμως οι λέξεις δεν
κινούνται. Στέκονται στη σκιά και δεν κάνουν φασαρία. Γίνεται κατανοητό ότι
αυτές πρέπει να τις ψάξεις. Με ένα φακό και ένα σουγιά, σαν πεταλίδες να τις
ξεκολλήσεις από τα βράχια. Και την ανάσα σου κρατώντας.