Τα απογεύματα διατηρούν την αρχαία μελαγχολία τους -ένα πνιγμένο γέλιο που θρηνεί ανάμεσα από τις λέξεις. Στο κουδούνι της εξώπορτας ανασαίνει ακόμη ένα ανυπεράσπιστο δαχτυλικό αποτύπωμα μπερδεύει τις κατά συνθήκη δικαιολογίες, τις νευτώνειες αιτίες, τα αστυνομικά άλλοθι και τις ανακόλουθες ενοχές.
Ξεκάρφωτες οι ρίζες από θανάτους δίχως παρελθόν και τηλεοπτικούς αστέρες που στιλβώνουν τις κυβερνητικές παραπλανήσεις.
Εμείς μέσα στα απογεύματα.
Ξεκάρφωτες οι ρίζες από θανάτους δίχως παρελθόν και τηλεοπτικούς αστέρες που στιλβώνουν τις κυβερνητικές παραπλανήσεις.
Εμείς μέσα στα απογεύματα.