Κι ενώ ο κόσμος καίγεται...

Φέρσου σαν άντρας ρε γαμώτο

Μου στολίστηκες στην τρίχα
Κόψε πια την παραμύθα
Θα χωρίσουμε το βλέπω καθαρά.
Σε ψυλλιάστηκα ρε μόρτη
Μου τοιμάζεις πασαπόρτι
Και με κόλπα μου θολώνεις τα νερά.

Πες το ντόμπρα και σταράτα
Και τις γαλιφιές παράτα
Το τροπάρι αυτό δε βγάζει πουθενά.
Όσα ζήσαμε διαγράφω
Τη διάλυση υπογράφω
Δε σηκώνει άλλο νάμαι στη σκιά.

Σούξου μούξου ιστορίες
Και φτηνές δικηολογίες
Τι τα θες αφού μιαν άλλη έχεις στο νου.
Από την καρδιά σου έξω
Με πετάς μα θα τ’ αντέξω
Δε θα γίνω εγώ μπαίγνιο κανενού.

Σ’ αγαπάω να το ξέρεις
Μα εύχομαι να υποφέρεις
Στη φωτιά που μ’ έριξες και συ να μπεις.
Τη ζωή σου να την κάψεις
Να πονέσεις και να κλάψεις
Και στα γόνατα να πέσεις να συρθείς.

(Από τη συλλογή, Μινώταυρος, 1993.)